Sekreter veya daktilograf veya bilgisayar operatörü yazıyı kim tape edecekse yazıyı önce baştan sona dikkatle okumalı eğer gözden kaçmış bir yanlış varsa ilgiliyi uyarmalı sonra yazıyı yazmaya başlamalıdır.
Şimdi size bu konu ile ilgili bir anımı anlatacağım: Yıl 1954. Dışişleri Bakanlığı NATO Dairesi’nde çalışıyorum. O tarihlerde sekreterlik müessesesi bugünkü kadar yaygın değil. Koca bakanlıkta iki bilemediniz üç sekreter var. Bizler “Lisan bilir daktilo” kadrosunda çalışıyoruz. Ben hem bizim şubenin hem diğer şubelerin yazılarını yazıyorum. Bu denli yoğun çalışıyor olmama karşın her bir yazıyı dikkatle okuyorum. Eğer takıldığım bir nokta varsa üşenmiyorum, yerimden kalkıyorum, koridoru aşıyorum, diğer şubeye gidiyorum ve müsveddeyi hazırlayan yetkiliye “Efendin, acaba bu böyle mi olacaktı” diye çok nazik bir şekilde soruyorum.
Yıl 1982. Gene Dışişleri Bakanlığı’ndayım. Bu kez Türk Hükümeti’nin yapmış olduğu bir teklif üzerinde müsteşar beyle görüşmek için Özel Kalem’de bekliyorum. Kapıdan içeri o tarihte şube müdürü olan bey girdi. Tanıdım. Gülümsedim. O da gülümsedi. Elimi uzatırken, “Beni hatırladınız mı efendim” dedim. “Sizi nasıl hatırlamam daha dün bizim sekreter hanıma sizden söz ettim. Bizim bir Olcay hanımımız vardı, yazılarımızı yazmadan önce yazıyı okur, yanlışlarımızı düzeltir sonra yazıyı yazardı” dedim.
Düşünebiliyor musunuz? Tam 28 yıl sonra.
Çok onurlandım. Ama üzüldüm de. Acaba neden bugünün gençleri yaptıkları işin sorumluluğunu taşımıyorlar diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder