1970 yılında, Almanca öğrenmek için Ankara'daki Goethe Enstitüsü'nün kurslarına gittim.
Yalnız kurslarla yetinmedim hafta sonları da özel ders aldım.
Son sınıfa geçtiğim yılın yazında Grafing'deki sonbahar kurslarına katıldım.
Her ders bir saatti ve öğretmen o bir saatte, nefes nefese, öğretmekle yükümlü olduğu programı aynen uygulardı.
Benim sıkıntım hep kendimden genç, hem de çok genç, öğrencilerle aynı kulvarda yarışmak zorunla olmamdı.
Böylesine emekle öğrendiğim Almancamı, hem de özel ders aldığım hocamla birlikte Bertolt Brecht'in öykülerini Türkçeye çevirecek kadar ilerlettiğim Almancamı, ne yazık ki kısa sürede unuttum.
Aynı şey Ankara'daki İtalyan Kültür Merkezi'nde kompozisyon yazacak kadar öğrendiğim İtalyancamın da başına geldi.
Ben her ne kadar suçu 1974'de geçirdiğim Beyin Gribi'ne (Meningoensefalit) bağlasam da asıl nedeni öğrenirken gösterdiğim azmi, sonradan göstermemiş olmamdır.
Bugün her ikisi için de çok üzülüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder